maandag 28 augustus 2023

 https://zipzop.nl/e-mail-ontvangen-bij-nieuw-bericht/

Na wat zoeken, uitproberen en testen is het EINDELIJK weer mogelijk om melding via je e-mail te ontvangen als er een nieuw blogje is geplaatst op https://zipzop.nl . 🎉🎉🎉🥳 (hehe, het werd tijd)

Bij aanmelding krijg je automatisch een bericht via e-mail dat je moet bevestigen dat het klopt, en verder hoef je niks meer te doen. Het kan zijn dat deze e-mail in de spam inbox komt, hopelijk niet, maar zie je binnen enkele minuten na aanmelding geen e-mail verschijnen, weet je waar je moet kijken.

De subscribe knop staat rechts van het bericht als je op een tablet (in mijn geval een iPad) leest. Als je op een telefoon leest, staat het helemaal onderaan onderaan het bericht, onder de reacties en privacyverklaring. Zie je alleen maar meer berichten, dan moet het bovenste bericht aanklikken, en dan zie je het helemaal onderaan staat.

Beetje jammer dat je niet het hele blogbericht via de e-mail kan lezen, je krijgt alleen maar een melding met link van het bericht. Maar dan zijn de avonturen van Jon, Fay en Sherlock en hun personeel met aanhang met een klik te lezen.


Waarom stopte een tijd geleden de melding van berichtjes opeens?  Ik had deze geautomatiseerde optie gekregen via een Jetpack programma dat bij de vorige Wordpress zat, maar deze begon bij de upgrade van Wordpress voor problemen te zorgen op mijn blog, dus op advies van de helpdesk van de webbeheerder was het huppetee weg er mee. Helaas hadden ze me niet gewaarschuwd voor alle leuke en handige gadgets die ik hiermee met een klik van de delete knop kwijt was, waaronder de e-mail abonnees. Zwaar balen.

zondag 20 januari 2013

Komen jullie ook kijken

                                                                                    op mijn nieuwe blog

Ik ben helemaal over, ook alle oude berichten met foto's staan er, hoera, nu enkel nog wat oppimpen aan de zijrand, maar zolang ik er nog niet uit ben, blijft het rustig groen. Hopelijk lukt het iedereen om ook op mijn nieuwe weblog te reageren, volgens mij is het een makkie. Op blogspot zal ik voorlopig niet meer bloggen, even rust in de tent. Nou ja, rust is heel betrekkelijk in ons huis....

donderdag 17 januari 2013

Opruimen

Van Sanoma media (die weblog.nl beheert) kreeg iedereen die daar bij zit vlak rond 11 uur vanmorgen een e-mail met de vermelding dat wil je verder kunnen gaan met je blog, je deze zelf over moeten gaan hevelen naar WordPress.com, met een hele lange uitleg hoe je dit moet doen. Ze willen zelf hun handen blijkbaar niet meer vuil maken hieraan, na anderhalf jaar van in hevigheid wisselende ellende na de verhuizing van weblog. Na 1 Maart is weblog niet meer in de lucht, dus niet te lang wachten wil je nog wat blogverhalen redden.
Rond het middaguur wilde ik gelijk de koe bij de horens vatten, maar helaas kwam ik niet meer op mijn weblog, volgens mij was de site een beetje boel overbelast. Ik zal het vanavond weer proberen, de handleiding heb ik uitgeprint en naast me liggen, ik ben benieuwd of het juichen wordt, of niet
jullie horen/zien het wel bij http://zipjezopje.wordpress.com/ maar ik zal ook nog even te vinden zijn, denk ik.

Toen ik toch boven was, ben ik op zoek gegaan naar mijn kleine vierkante inch meetlat, die moet ik ergens hebben liggen, maar ben hem al maanden kwijt! Ergens in die 7 oranje tasjes of 4 plastik tassen of die2 grote boodschappentassen moest het dan liggen, anders zou ik het echt niet meer weten! 2 Uur later waren de oranje tasjes leeg, en had ik een platte bak vol met UFO's (met bijhorende stoffen) en losse blokken, ooit als test gemaakt, nog een grote platte bak vol met lapjes van afgemaakte projecten, FQ's, halve meters, stroken, en nog kleinere scraps, gesorteerd per maat, ongeveer. En dan nog een doos vol Aunt Graces, en een tas vol flanelletjes. 2 vuilnisbakzakken vol met afval; papier, plastic verpakkingsmateriaal en scraps die echt waar te klein zijn om nog wat leuks mee te doen. De grote bakken opgeborgen, de vloer weer ietsje vrij, maar nog steeds geen vierkant snijlatje gevonden, maar ik ben er nog niet. Als ik zo om me heen kijk zie ik nog verstop mogelijkheden voor het latje, misschien wilt hij niet gevonden worden, dat kan natuurlijk ook.

Een leuke vondst was een plastik tasje met donkerblauwe breiwerk op rondbreinaalden én het verloren gewaande patroon van een vest, waar ik jaaaaaren geleden aan was begonnen. De rest van het breiwerk had ik een paar maanden geleden gevonden, zonder patroon, en met een "jammer dan" had ik deze tas achter in mijn kledingkast opgeborgen; zodra ik tijd had, of zin, of tijd én zin, zou ik het uithalen en er iets anders van maken, maar dat hoeft nu dus niet meer. het vest zal wel lekker ruim zitten, want ik zag dat ik hem in maat 48 aan het breien was, en ik zit nu in maat 44!

Vanavond was het weer DDC bijeenkomst, en de zaal zat bomvol, vorige week waren er al iets van 10 nieuwe leden bij, en nu weer minstens 10, het was een druk gekakel van jewelste, en we waren met z'n allen tesamen 52 kilo afgevallen, waarvan mijn bijdrage een niet mis te verstane 1,6 kilo was!

Ik had mezelf een stukje chocolade beloofd voor bij de koffie vanavond, en ik heb er van genoten! Wat ik afgelopen week duidelijk anders heb gedaan dan de vorige weken? Elke dag minstens 3 stuks fruit! Elke keer als ik koffie pak, ook een glas water achterover gooien, en daarmee bedoel ik dus opdrinken he, anders wordt het zo'n kliederboel in de keuken. Geen vette - of zoete happen. Wat ik eet eerst wegen, om te zien of ik een normale portie pak volgens het boekje, want normaal is relatief. Stoppen met eten als je een voldaan gevoel hebt, en niet nog een paar scheppen extra omdat 't zo lekker is. (dit heb ik al gauw met nasi, bami en pasta's, en helemaal als de pan op tafel staat.
Meer bewegen, in mijn geval veel trap op trap af rennen (rennen, niet lopen). En de honger en lekkere trek voor zijn door tussen de hoofdmaaltijden door ook iets gezonds te eten, bij mij komt het neer op ontbijtkoek of fruit, of..... een schaaltje warme havermouth rond half 4, zalig!!  En dan rond een uur of half negen in de avond nog een schaaltje Optimel yoghurt (bosvruchten) met een eetlepel ongezoete muesli. Het is flink dooreten om af te vallen, dat zie je wel. Hopelijk is er volgende week weer een laagje af, een pond zou al heel mooi zijn.

zondag 13 januari 2013

To be 21 again...

Op de weblog van Annie zag ik dat bloggers een foto showen van toen ze 21 jaar jong waren, en dat leek me wel leuk, en na even de berging doorspitten, kwam ik een album tegen waar ik als 21 jarige op sta, maar nu nog eentje vinden waar ik een beetje degelijk opsta :-) We hebben het over 1982.  Hier zit ik bij te komen van een sauna-gang, bij vrienden. Maar misschien dat jullie me beter herkennen van de rechter foto, ik had toen ook al de gewoonte om veel foto's te maken :-)
 
Ik zat toen in de opleiding voor A-verpleegkundige, woonde intern in de verpleegstersflat, maar het was er een gezellige boel. (ik zit vooraan, met rood vestje), mijn kapsel is niks veranderd, grappig is dat.
Geen nonnen aan het hoofd in de flat (wel op veel afdelingen in het ziekenhuis), maar 2 vriendelijke dames, die wel streng konden zijn, want jongens mee naar je kamer nemen mocht niet, en af en toe kwamen ze onverwachts de kamers controleren. Het was een leuke tijd van hard leren naast het werk, met collega's na het werk naar het strand of naar een kroeg, beetje afhankelijk van het seizoen en tijdstip dat je dienst klaar was.
Of ik weer 21 wil zijn? Ik zou voor de verpakking en de houdbaarheid van de onderdelen er zo voor tekenen, wie niet, maar dan wel gewoon in het heden leven, met man en kinderen. 

Ik moet opeens aan het liedje van Brigitte Kaandorp denken, over jong en mooi, maar die krijg ik niet op deze blogspot, dan maar deze:




vrijdag 11 januari 2013

Kan er niks aan doen


Afgelopen week moesten er spullen opgehaald worden die niet in mijn auto pasten, en dus zou ik een aanhanger huren bij de benzinestation. Alles netjes ingevuld, betaald, aanhanger achter de auto haken, vliegwiel weer omhoog draaien, en de stekker in de auto stoppen, voor de verlichting van de aanhanger, alleen lukte dat laatste niet. De stekkerdoosopening stond scheef richting trekhaak, en blokkeerde dus de ingang. Zwaar balend zette ik met hulp van zoon die voor het sjouwwerk mee was gekomen de aanhanger weer terug op zijn plek, en liep met zwarte handen terug naar de dame achter de balie, en legde uit waarom ik al zo snel weer terug was. Gelukkig deed ze niet moeilijk, en kreeg ik al het geld weer terug.

"Dan maar een busje huren", zei ik tegen zoon, en we reden naar de enige verhuurzaak die ik kende, aan de andere kant van de stad, bij een industrieterrein. Zoon parkeerde de auto op een groot parkeerterrein vol met wagens en busjes en aanhangers, en we liepen de enorme lange zaak binnen die naar benzine rook, en langs het lange looppad langs stoere kachels, trilmachines, compressoren en weet ik wat voor machines, naar de toonbank, waar de 'baas' achter de toonbank stond, met aan de zijkant een ruige man die een peuk uitdrukte met alweer een verse sigaret tussen zijn lippen.

Gelukkig kon ik zonder reservering een busje huren, vulde papieren in, betaalde een behoorlijke som aan borg, kreeg sleutels en instructies over waar het hendeltje zat van de tankdop voor als we gingen  "aftanken", en liepen we naar een stoere rode bus die ons was aangewezen. Ik kreeg de sleutel wel in het slot, maar kreeg hiermee de deur niet open, nog een keer proberen, nee, nog steeds niet, terwijl zoon de deur aan de andere kant gewoon opent en instapt.

Ze zaten gewoon niet op slot, dat zal het zijn geweest, dacht ik nog, en stapte na enige klimwerk in. Ik zag dat de boel op de handrem en uit de versnelling stond, stak het sleuteltje in het contactslot, en kreeg deze ook niet omgedraaid. Nog een keer proberen, en nog een keer, maar nee, het lukte niet.
Dus klom ik weer uit het busje, liep de ellenlange zaak weer in, en zei tegen de man, eenmaal bij de toonbank aangekomen, dat ik de sleutel niet omgedraaid kreeg.
Wat denk je, de mannen lachen natuurlijk waar ik bij sta, ik was lekker voorspelbaar bezig als blonde vrouw zijnde een busje niet kunnen starten, en de man achter de toonbank liep stoer wezend met me mee, hij zou het wel even voordoen. Joh, dat hij me nog vertrouwde.

Hij stapte met een hupje in het busje, en ik stond buiten bij de voorkant van de wagen (kon er niet naast staan om op zijn handen mee te kijken, want hij stond haast klem tegen het busje ernaast)  toe te kijken hoe hij zat te wurmen, een rood hoofd kreeg, het busje niet gestart kreeg, en hij weer uitstapte. "Ik heb je de verkeerde sleutels gegeven," mompelde hij, en liep de zaak in.

Zoon en ik lachten zachtjes, gelukkig, het lag niet aan mij.
De man met de peuk in zijn mond stond nog te bulderen van het lachen, toen de baas terug liep met de goede sleutels, ik pakte ze aan en stapte in.  Met loeiende motor (want diesel) scheurden we op 3 wielen van het terrein af, het hekwerk net missend, tjonge, het was wel even wennen, de wisseling tussen koppeling en gaspedaal, bij de derde stoplichten ging het wegrijden al een stuk vloeiender en zo schoten we de snelweg weer op. Na nog geen 3 uur leveren we het busje weer heelhuids en afgetankt in, missie geslaagd, goederen overgebracht, en iedereen weer een ervaring rijker.

maandag 7 januari 2013

DDC of DMC?


Bezig met opruimen, schoonmaken, weggooien of toch maar niet, (speelgoed dat niet vergaan is bewaar ik voor de volgende generatie) ik lijk er deze week mijn dagen goed mee te vullen, en dan wil ik tussendoor ook nog wel wat quilterigs doen, maar verder dan het woord 'quilts' uitleggen met Wordfeud tijdens een kopje koffie drinken kom ik niet op dit gebied. Hoewel, tijdens het opruimen in de garage vond ik achterin de kast een grote verhuisdoos met daarop geschreven 'FLANEL',  en jawel, hij zat bomvol flanel, grote lappen als in meters en FQ's om quilts van te maken, zoveel! Dat is nog eens een schat om te vinden, smullen! 
En net toen ik dacht, "he lekker, even niks doen vanmiddag", begonnen de kerstballen spontaan uit de boom te glijden, help, en moest ik deze aftuigen, ipv er nog een paar dagen van te kunnen genieten, gelukkig kreeg ik hulp van zoon die weer thuis is komen wonen, omdat hij zich in zijn studentenhuis niet kan concentreren op zijn studie, teveel afleiding.
Terwijl ik de dozen met ballen opruimde en de kamer een beurt gaf, was hij buiten met takkenschaar en zaag aan de gang om de grote boom klein te krijgen, en een dik half uur later zaten we aan de koffie met niks erbij, want ik heb mezelf weer bij de kladden gegrepen: er moeten 5 kilo's Shirley af ( dit is inclusief de 2 bonuskilo's van de decembermaand), en dit is geen goede voornemen die ik op 1 januari liet ingaan, nee, ik heb het even een paar weken laten versloffen, en nu ga ik er weer tegenaan. Ik wil graag voor de zomervakantie 1 kilo onder de 85 kilo zitten, en dan hierop proberen te blijven zitten. Dat is nog het moeilijkst, het er af houden, maar wetend dat dit veel gezonder is dan er boven te zitten, en dat kleren lekkerder zitten, en je in de zomer niet met tegen elkaar aan schurende bovenbenen in een rok hoeft te lopen, motiveert dit wel.
Photobucket
Tuurlijk hoort hier de DDC bij, de dikke dames club, officieel de Weight Watchers, maar dikke dames club, oftewel DDC bekt veel lekkerder. Maar het staat niet zo deftig, zoals Angela het zingt, en ik denk ook niet dat ze zoveel leden zouden krijgen met deze naam. En al helemaal niet van de mannen, die je ook bij de DDC ziet, het zijn er niet zoveel, maar ze durven wel, tussen al die Rubens vrouwen.
Photobucket
Of zouden ze het hierom doen? Dat ze fetish hebben, geilen op dikke dames, ooh nou, dan kunnen ze hun hart wel ophalen hoor, bij onze DDC zie je dikke billen en grote boezems in overvoed.
Photobucket
Nu nog een reclame op tv van een mollige Gorden of Renee Froger, zingend dat hij zo graag naar de DDC gaat, omdat het werkt, om een beetje van die imago af te komen dat het een vrouwending is. Dan kan ik het DMC gaan noemen, maar ja, dat is ook weer zo verwarrend, dan lijkt het net of ik naar een borduurgroep ga, ipv een dikke mensen club..